دانستنی های جالب درباره ی جاذبه
به غیر از این که همه چیز با سرعت ۹.۸ متر بر ثانیه سقوط می کند، در مورد گرانش چه می دانیم؟بیشتر ما با شنیدن اسم نیروی جاذبه یاد نیوتون و سیب معروفش می‌افتیم، اما جاذبه‌ای که تمام اجسام را متناسب با جرم آنها به سمت خود می‌کشد، چیزی بیشتر از افتادن یک میوه از درخت است.
-گرانش نیرویی است که سیارات، اجرام و عناصر را به سمت یکدیگر جذب می کند.
-این یک پدیده طبیعی است که برای هر چیزی که دارای جرم و انرژی است صدق می کند.
-جاذبه فقط می کشد. هرگز دفع نمی کند.
-هر چه جسم دورتر باشد گرانش ضعیف تر است.
-گرانش با نیروی G (نیروی گرانشی) اندازه گیری می شود.
-گرانش بسیار ضعیف تر از سه نیروی اساسی دیگر (نیروی الکترومغناطیسی، نیروی قوی و نیروی ضعیف) است.
-هر چه چیزی بالاتر باشد، انرژی پتانسیل گرانشی آن بیشتر است.
-ارشمیدس برای اولین بار مرکز ثقل مثلث را کشف کرد.
-Arabhyata از هند باستان برای اولین بار “نیروی جذاب” را توصیف کرد که اجسام را در هنگام چرخش روی زمین نگه می دارد.
-توده های بزرگتر در معرض گرانش بیشتری هستند.
-همه اشیاء به طور همزمان سقوط می کنند. شتاب ناشی از گرانش ۹.۸ متر بر ثانیه است ۲
جاذبه نور را خم می کند.
-برای پشت سر گذاشتن کشش گرانشی زمین، یک جسم باید ۷ مایل در ثانیه حرکت کند.
-در مرکز زمین، احساس بی وزنی می کنید.
-نیوتن توسط سیب به سرش اصابت نکرد.او به سادگی یک سیب را مشاهده کرد که از درخت افتاد.
-ماهی‌ها رسوبات یا سنگ‌های کلسیمی در سرشان دارند که از طریق احساس کشش گرانش به آنها می‌گوید کدام سمت بالا است.
-جاذبه باعث برآمدگی اقیانوس ها می شود.
-کمبود گرانش در فضا باعث می شود فضانوردان ۲ اینچ رشد کنند.
با این حال، هنگامی که آنها برمی گردند، گرانش زمین رباط های آنها را فشرده می کند و این رشد را از بین می برد.
دانشمندان از طریق کشش گرانشی سیارات را وزن می کنند.
ممکن است تعجب کنید که چگونه همه این اندازه‌گیری‌ها را برای سیارات داریم، در حالی که اندازه‌گیری اجرام در فضا غیرممکن به نظر می‌رسد، حتی اجسامی به جرم سیارات. با این حال، همه چیز با آزمایش لرد هنری کاوندیش در سال ۱۷۹۷ تغییر کرد. از طریق یافته های او، دانشمندان اکنون وزن یک سیاره را بر اساس زمان لازم برای چرخش اجسام به دور سیاره و فاصله آن اجرام از سیاره محاسبه می کنند.
کاوندیش آزمایشی را با دو توپ ۱۵۰ کیلوگرمی سربی (سیاره ها) و دو کره کوچکتر (قمر) ترتیب داد. او کشش گرانشی بین این عناصر را اندازه گیری کرد. کاوندیش از طریق آزمایش خود، قطعه گمشده پازل گرانشی نیوتن را کشف کرد که مقدار G بود – مقداری که نیروی گرانش بین دو جسم را به جرم و فاصله آنها مرتبط می کند. با ارزش جدید G، کاوندیش همچنین اولین انسانی بود که سعی کرد یک سیاره را وزن کند. او از معادله نیوتن با مقدار G برای محاسبه جرم زمین شش میلیارد تریلیون تن استفاده کرد.
جاذبه ضعیف تر از آهنربای یخچال است.
وقتی یک آهنربا به اندازه یک سکه را روی یخچال می چسبانید، نیروی الکترومغناطیسی کافی برای غلبه بر جاذبه زمین و چسبیدن به آن دارد.
گرانش و وزن یکسان نیستند.
یکی از حقایق گرانش نادیده گرفته شده: اگرچه نیروی گرانش در فضا ۹۰ درصد نیرویی است که یک فضانورد در زمین تجربه می کند، فضانوردان وزنی در فضا ندارند. وزن نیرویی است که ما روی یک سطح احساس می کنیم (مانند روی صندلی یا تخت). بنابراین، فضانوردان در فضا بی وزن هستند.
گالیله ثابت کرد که شتاب گرانشی از طریق برج پیزا ثابت است؟
در قرن چهاردهم، دانشمند ایتالیایی گالیله گالیله دو کره با جرم های متفاوت را از برج کج پیزا انداخت . او این کار را انجام داد تا نشان دهد که چگونه زمان نزول آنها تحت تأثیر توده آنها قرار نگرفت و در همان زمان سقوط کرد.
به گفته ویویانی شاگرد گالیله، گالیله متوجه شد که اجسام با همان شتاب سقوط می کنند. با آن، او نظریه قبلی ارسطو در مورد شتاب ناشی از گرانش را رد کرد، که می گوید اجسام با سرعتی مطابق با جرمشان سقوط می کنند.
با افزایش سرعت وزن شما تغییر می کند.
وقتی می دوید فشار می آورید زیرا گرانش زمین شما را به سمت هسته اش می کشد، اما زمینی که روی آن می دوید فشار می آورد و دقیقاً با این نیرو مطابقت دارد.
این فعل و انفعال نیرو چیزی است که به شما احساس سنگینی می کند. وقتی به قله ترن هوایی شتاب می‌گیرید، صندلی با شدت بیشتری به بدن شما فشار می‌آورد و با نیروی گرانش مخالفت می‌کند و باعث می‌شود احساس سنگینی کنید. با این حال، هنگامی که زیر لیوانی شروع به شتاب گرفتن می کند، بدن شما سبک تر می شود. به همین دلیل است که قبل از فرود آمدن به طور لحظه ای احساس بی وزنی می کنید. این نوسانات غیرمستقیم وزن به عنوان “نیروی g” شناخته می شود.
دامنه گرانش بی نهایت است.
گرانش ممکن است ضعیف ترین از چهار نیروی اساسی باشد، اما برد نامحدودی دارد. قدرت آن با دورتر شدن اجسام به سرعت کاهش می‌یابد، اما از نظر تئوری دسترسی آن بی‌نهایت است.
حرکات چرخشی گرانش مصنوعی ایجاد می کند.
در یک سواری منصفانه چرخشی، دیوارهای بیرونی یک نیروی مرکز جستجوی درونی ایجاد می کنند که سواران را در یک دایره حرکت می کند. این احساس تکانه ثابت، نیروی مرکزگرا نامیده می شود و اثر آن دقیقاً مانند جاذبه است.
وزن شما در مریخ تقریباً سه برابر کمتر از وزن شما روی زمین است.
تمام اتم هایی که بدن شما را تشکیل می دهند مقدار ثابتی هستند و به این ترتیب جرم یک ویژگی ثابت است. چه روی زمین باشید، چه در فضا یا روی ماه، جرم شما ثابت می ماند. با این حال، کشش گرانشی سیارات دیگر مانند زمین نیست. به این ترتیب، جرم شما یکسان خواهد بود، اما وزن شما متفاوت خواهد بود.
برخی از باکتری ها در میکروگرانش بهتر رشد می کنند.
برای حقایق جالب جاذبه: باکتری‌هایی که در شاتل فضایی ناسا رشد کرده‌اند به شکل‌هایی که هرگز روی زمین دیده نمی‌شوند به هم چسبیده‌اند و توانسته‌اند در تراکم‌های بسیار بالاتر زنده بمانند. این رفتار کاملاً متفاوت از باکتری های مشابه روی زمین است.
فضانوردان در هواپیما برای فضا آماده می شوند.
در کنار فضای بیرونی، آسمان نزدیکترین چیزی است که ما به گرانش داریم . هواپیماها یک قوس سهموی (حرکت سریع بالا و پایین) انجام می دهند تا دوره کوتاهی بی وزنی را القا کنند که به فضانوردان امکان می دهد برای سفرهای فضایی آموزش ببینند.
بدون گرانش، منظومه شمسی فرو می ریزد.
بدون گرانش، سیارات و قمرها از چرخش به دور بدن مادر خود باز می مانند و در یک خط مستقیم دور می شوند.
با این حال، برای خورشید، سرنوشت سخت تری دارد: بدون گرانش در منظومه شمسی، خورشید در عرض چند دقیقه منفجر می شود.
خورشید تحت فشار دائمی است. آنقدر عظیم است که گرانش هسته آن را فشرده می کند، هسته آن به اندازه ای گرم می شود که هیدروژن را بسوزاند. فشار گرانش و تابش خورشید را در تعادل قرار می دهد.
بدون گرانش، هیچ نیرویی برای مهار ساختمان فشار شدید در هسته خورشید وجود نخواهد داشت. از دست دادن ناگهانی گرانش، واکنش های شیمیایی خورشید را از بین می برد و باعث می شود گاز بسیار داغ از سراسر منظومه شمسی خارج شود.
