راه رفتن در خواب
راه رفتن در خواب که به نام خواب‌گردی نیز شناخته می‌شود، پدیده‌ای جذاب است که دهه‌ها دانشمندان و محققان را به خود مشغول کرده است. این در مرحله خواب بدون حرکت سریع چشم (NREM) رخ می دهد، زمانی که افراد خواب در حالی که در خواب باقی می مانند به فعالیت های پیچیده مانند راه رفتن یا حتی رانندگی می پردازند. در حالی که راه رفتن در خواب نسبتاً رایج است و تقریباً ۳-۴٪ از بزرگسالان و ۱-۱۷٪ از کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد، همچنان یک وضعیت مرموز و سوء تفاهم است.
در این مقاله ۱۹ واقعیت جالب در مورد راه رفتن در خواب را بررسی خواهیم کرد که این رفتار شبانه را روشن می کند. از علل و شیوع آن گرفته تا خطرات بالقوه و گزینه های درمانی، همه جنبه های راه رفتن در خواب را بررسی خواهیم کرد.
نکات کلیدی:
راه رفتن در خواب ۱-۱۵ درصد افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و در کودکان شایع تر است. این می تواند در خانواده ها ایجاد شود و با استرس، کم خوابی و برخی داروها تحریک شود.
خوابگردها به محیطی امن، عادات خواب سالم و حمایت عزیزانشان نیاز دارند. درک حقایق و اجرای استراتژی های پیشگیری می تواند به مدیریت و کاهش اپیزودهای راه رفتن در خواب کمک کند.
راه رفتن در خواب که به نام سومامبولیسم نیز شناخته می شود، ۱-۱۵ درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد.
تخمین زده می شود که بین ۱ تا ۱۵ درصد از مردم در سراسر جهان در مقطعی از زندگی خود راه رفتن در خواب را تجربه می کنند. این اختلال خواب رایج اغلب در طول خواب بدون حرکت سریع چشم (NREM) رخ می‌دهد و می‌تواند از دوره‌های خفیف تا رفتارهای شدیدتر و پیچیده‌تر باشد.
بیشتر حوادث راه رفتن در خواب در دوران کودکی رخ می دهد.
کودکان بین ۴ تا ۸ سال بیشتر مستعد راه رفتن در خواب هستند و حوادث در این سال ها به اوج خود می رسد. با این حال، راه رفتن در خواب می‌تواند تا نوجوانی و بزرگسالی برای برخی افراد ادامه داشته باشد، اگرچه با افزایش سن، تعداد دفعات آن کاهش می‌یابد.
راه رفتن در خواب می تواند در خانواده ها اجرا شود.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد راه رفتن در خواب می تواند یک جزء ژنتیکی داشته باشد. اگر یک یا هر دو والدین سابقه راه رفتن در خواب داشته باشند، فرزندانشان نیز در معرض خطر بیشتری برای تجربه آن هستند. برخی عوامل ژنتیکی ممکن است افراد را مستعد این اختلال خواب کنند.
استرس، کم خوابی و برخی داروها می توانند راه رفتن در خواب را تحریک کنند.
راه رفتن در خواب می تواند توسط عوامل مختلفی از جمله استرس، کمبود خواب و استفاده از برخی داروها تحریک شود. علاوه بر این، افراد مبتلا به سایر اختلالات خواب مانند آپنه خواب یا سندرم پای بی قرار ممکن است بیشتر مستعد راه رفتن در خواب باشند.
خوابگردها ممکن است اپیزودهایشان را به خاطر نیاورند.
بسیاری از خوابگردها هیچ خاطره ای از سرگردانی شبانه خود ندارند. مغز خوابگرد تا حدی بیدار است اما کاملاً از اعمال آنها در طول قسمت آگاه نیست. این کمبود حافظه به نام فراموشی راه رفتن در خواب شناخته می شود.
راه رفتن در خواب می تواند شامل رفتارهای پیچیده باشد.
در حالی که برخی از خوابگردها ممکن است به سادگی در اتاق یا خانه خود قدم بزنند، برخی دیگر ممکن است در فعالیت های پیچیده تری مانند تهیه و خوردن غذا، لباس پوشیدن یا حتی رانندگی شرکت کنند. این رفتارها می تواند خطر بالقوه ای داشته باشد و نیاز به اقدامات ایمنی مناسب دارد.
افراد مبتلا باید محیطی مناسب برای خواب داشته باشند.
ایجاد یک محیط امن برای خوابگردها برای جلوگیری از صدمات بسیار مهم است. برداشتن موانع، قفل نگه‌داشتن درها و پنجره‌ها و نصب آلارم‌ها یا دروازه‌ها می‌تواند به اطمینان از ایمنی آنها در طول دوره‌های راه رفتن در خواب کمک کند.
کم خوابی می تواند احتمال راه رفتن در خواب را افزایش دهد.
کمبود خواب کافی می تواند باعث ایجاد دوره های راه رفتن در خواب شود. برای افرادی که راه رفتن در خواب را تجربه می کنند مهم است که عادات خواب سالم را در اولویت قرار دهند و مطمئن شوند که میزان خواب توصیه شده برای سن خود را دارند.
مصرف الکل می تواند راه رفتن در خواب را بدتر کند.
مصرف الکل قبل از خواب می تواند احتمال و شدت دوره راه رفتن در خواب را افزایش دهد. الکل چرخه خواب را مختل می کند و می تواند منجر به رفتارهای مکرر و بالقوه خطرناک راه رفتن در خواب شود.
راه رفتن در خواب از طریق مطالعه خواب قابل تشخیص است.
اگر راه رفتن در خواب مشکلی دائمی است، متخصص خواب ممکن است یک مطالعه خواب یا پلی سومنوگرافی را برای نظارت بر فعالیت مغز و شناسایی هر گونه اختلالات خواب یا عوامل مؤثر در خواب توصیه کند.
اجتناب از محرومیت از خواب و مدیریت استرس می تواند به کاهش دوره راه رفتن در خواب کمک کند.
اجرای تکنیک های کاهش استرس ، ایجاد یک برنامه خواب ثابت، و تمرینات تمدد اعصاب قبل از خواب ممکن است به کاهش حوادث راه رفتن در خواب کمک کند.
راه رفتن در خواب می تواند در بزرگسالی بیش از حد رشد کند.
اگرچه راه رفتن در خواب در کودکان شایع تر است، اما بسیاری از افراد به طور طبیعی با رسیدن به بزرگسالی از آن بیشتر می شوند. با این حال، برای برخی، راه رفتن در خواب ممکن است ادامه داشته باشد، و جستجوی راهنمایی های حرفه ای می تواند در مدیریت این بیماری مفید باشد.
ممکن است برای موارد شدید راه رفتن در خواب، دارو تجویز شود.
در موارد شدید راه رفتن در خواب که خطری برای ایمنی یا رفاه فرد است، پزشکان ممکن است دارویی را برای کمک به تنظیم چرخه خواب و کاهش دوره‌های راه رفتن در خواب تجویز کنند.
راه رفتن در خواب در افراد مبتلا به سایر اختلالات خواب شیوع بیشتری دارد.
اختلالات خواب مانند آپنه خواب، بی خوابی، و سندرم پای بیقرار در افرادی که راه رفتن در خواب را نیز تجربه می کنند، شایع است. مدیریت صحیح شرایط زمینه ای خواب در کاهش اپیزودهای راه رفتن در خواب مهم است.
عوامل محیطی می توانند در راه رفتن در خواب نقش داشته باشند.
دماهای شدید، سر و صدا و محیط های خواب ناآشنا می تواند احتمال دوره های راه رفتن در خواب را افزایش دهد. خنک ، ساکت و راحت نگه داشتن اتاق خواب به طور بالقوه می تواند دفعات راه رفتن در خواب را کاهش دهد.
راه رفتن در خواب می تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد.
برخی از داروها، مانند آرام بخش ها و برخی داروهای ضد افسردگی، با افزایش خطر راه رفتن در خواب مرتبط هستند. مهم است که هر گونه نگرانی را با یک متخصص مراقبت های بهداشتی در میان بگذارید و در صورت لزوم داروهای جایگزین را در نظر بگیرید.
راه رفتن در خواب می تواند منجر به آسیب شود.
با توجه به وضعیت نامطلوب خوابگردها در طول اپیزودها، ممکن است صدمات ایجاد شود. انجام اقدامات پیشگیرانه برای به حداقل رساندن خطرات احتمالی و اطمینان از ایمنی خوابگردها ضروری است.
کم خوابی می تواند بر سلامت و تندرستی کلی تأثیر بگذارد.
کم خوابی مزمن ناشی از راه رفتن مکرر در خواب می تواند اثرات منفی بر سلامت روحی و جسمی فرد داشته باشد . ایجاد عادات خواب سالم و جستجوی درمان مناسب می تواند به بهبود رفاه کلی کمک کند.
حمایت و درک از جانب عزیزان برای خوابگردها مهم است.
افرادی که در خواب راه می روند می توانند از حمایت و درک خانواده و دوستان خود بهره مند شوند . ایجاد یک محیط مراقبت و ایمن و تشویق آنها برای کمک گرفتن از متخصصان در صورت نیاز می تواند تغییرات مثبتی در زندگی آنها ایجاد کند.
نتیجه
راه رفتن در خواب که به نام خواب آور نیز شناخته می شود، پدیده ای جذاب و تا حدودی مرموز است . اگرچه ممکن است به نظر رفتاری عجیب و غریب باشد، اما تخمین زده می‌شود که ۱۵ درصد از جمعیت در مقطعی از زندگی خود در خواب راه رفته‌اند. این اختلال خواب معمولاً در طول مراحل عمیق خواب رخ می دهد و می تواند شدت آن متفاوت باشد، از کارهای ساده مانند نشستن در رختخواب تا رفتارهای پیچیده تر مانند راه رفتن در اطراف خانه یا حتی ترک آن.
اگرچه راه رفتن در خواب به طور کلی بی ضرر است، اما می تواند منجر به خطرات و اختلالات بالقوه در زندگی روزمره افراد شود. درک حقایق و علل راه رفتن در خواب می تواند به روشن کردن این رفتار عجیب کمک کند و راه را برای تحقیقات بیشتر و گزینه های درمانی هموار کند. با بررسی ۱۹ واقعیت جالب در مورد راه رفتن در خواب، بینشی در مورد شیوع، محرک ها و ویژگی های این اختلال خواب به دست آورده ایم. چه شما یا کسی که می شناسید راه رفتن در خواب را تجربه کرده است، این حقایق می تواند به ابهام زدایی از این پدیده عجیب کمک کند.
سوالات متداول
- راه رفتن در خواب چیست؟
راه رفتن در خواب یا خواب‌گردی یک اختلال خواب است که با حرکات یا رفتارهای پیچیده در طول خواب عمیق مشخص می‌شود. معمولاً در چند ساعت اول خواب رخ می دهد و می تواند از اقدامات ساده تا رفتارهای پیچیده تر باشد.
- چه چیزی باعث راه رفتن در خواب می شود؟
علت دقیق راه رفتن در خواب ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که با ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و فیزیولوژیکی مرتبط است. محرومیت از خواب، استرس، برخی داروها، و اختلالات خواب زمینه ای نیز می توانند در بروز اپیزودهای راه رفتن در خواب نقش داشته باشند.
- آیا راه رفتن در خواب می تواند خطرناک باشد؟
در بیشتر موارد راه رفتن در خواب بی ضرر است. با این حال، احتمال آسیب‌دیدگی در طول دوره‌ها وجود دارد، به‌ویژه اگر خوابگرد با موانعی برخورد کند یا امنیت خانه‌اش را ترک کند. ایجاد یک محیط خواب امن برای کسانی که راه رفتن در خواب را تجربه می کنند بسیار مهم است.
- آیا راه رفتن در خواب قابل درمان است؟
درمان راه رفتن در خواب بستگی به علت اصلی و شدت دوره دارد. در برخی موارد، پرداختن به اختلالات خواب یا ایجاد تغییرات در شیوه زندگی ممکن است به کاهش دفعات راه رفتن در خواب کمک کند. در موارد شدید، دارو یا درمان ممکن است توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی توصیه شود.
- آیا راه رفتن در خواب در کودکان رایج است؟
بله ، راه رفتن در خواب در کودکان، به ویژه در سنین ۴ تا ۸ سالگی، شایع تر است. بیشتر کودکان با رسیدن به سنین نوجوانی از راه رفتن در خواب بیشتر می شوند، اما در برخی موارد می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.
- آیا راه رفتن در خواب می تواند توسط الکل یا مواد مخدر تحریک شود؟
بله، مصرف الکل و برخی داروها می تواند احتمال دوره راه رفتن در خواب را افزایش دهد. این مواد می توانند چرخه طبیعی خواب را مختل کنند و شانس انجام رفتارهای راه رفتن در خواب را افزایش دهند.
- آیا باید خوابگرد را بیدار کنم؟
به طور کلی توصیه می شود که خوابگردها را به طور ناگهانی از خواب بیدار نکنید زیرا ممکن است او را مبهوت یا منحرف کند. در عوض، به آرامی آنها را به رختخواب هدایت کنید و از ایمنی آنها اطمینان حاصل کنید. با این حال، اگر خوابگرد در معرض خطر فوری باشد یا علائم ناراحتی از خود نشان دهد، ممکن است لازم باشد او را بیدار کنید.
- آیا راه رفتن در خواب ارثی است؟
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد یک عنصر ژنتیکی در راه رفتن در خواب وجود دارد. افرادی که سابقه خانوادگی راه رفتن در خواب دارند، بیشتر احتمال دارد که خود این اپیزودها را تجربه کنند. با این حال، ژن های خاص درگیر هنوز در حال تحقیق هستند.
