عجیب ترین مراسم تدفین
آیا تا به حال در مورد روش های عجیب و غریب فرهنگ های مختلف با مرگ فکر کرده اید؟ از تدفین های آسمانی در تبت تا فرآیند مومیایی سازی مصر باستان، مراسم مرگ می تواند کاملاً عجیب باشد. این اعمال اغلب منعکس کننده باورهای عمیق در مورد زندگی پس از مرگ، احترام به فرد متوفی یا حتی ترس از ارواح است. برخی از فرهنگ ها مرگ را با جشنواره های رنگارنگ جشن می گیرند، در حالی که برخی دیگر مراسم های تاریک و پیچیده دارند. درک این آیین‌های مرگ عجیب می‌تواند به ما نگاهی اجمالی به روش‌های گوناگونی که انسان‌ها با فقدان‌ها کنار می‌آیند و به عزیزانشان احترام می‌گذارد، به ما بدهد.
نکات کلیدی:
- استقبال از تنوع: فرهنگ‌های مختلف روش‌های منحصربه‌فردی برای تکریم متوفیان دارند، از دفن‌های آسمانی در تبت تا مراسم تدفین جاز در نیواورلئان. این آیین ها زندگی را جشن می گیرند و ارتباط با اجداد را حفظ می کنند.
- احترام به اجداد: آیین های مرگ مانند فامادیهانا در ماداگاسکار و تدفین کشتی وایکینگ ها در اسکاندیناوی نشان می دهد که چگونه فرهنگ های مختلف به اجداد خود احترام می گذارند و به یاد می آورند. این سنت ها بیانگر باورها و ارزش های هر جامعه است.
دفن آسمان در تبت
دفن های آسمانی یک مراسم مرگ جذاب و منحصر به فرد است که در تبت انجام می شود. این مراسم شامل رها کردن جسد متوفی بر روی قله کوه است تا توسط کرکس ها مصرف شود.
- تدفین های آسمانی ریشه در بودیسم وجریانا دارد که ناپایداری زندگی را آموزش می دهد.
- این آیین نمادی از بازگشت بدن به طبیعت، غذا دادن به حیوانات و ادامه چرخه زندگی است.
- راهبان اغلب قبل از بردن جسد به محل دفن، نماز و مناسک انجام می دهند.
- این عمل در بخش‌هایی از مغولستان و بوتان نیز دیده می‌شود، جایی که اعتقادات مشابهی وجود دارد.
فامادیهانا در ماداگاسکار
فامادیهانا یا «چرخش استخوان‌ها» یک مراسم سنتی مالاگاسی است که در آن خانواده‌ها بقایای اجداد خود را نبش قبر می‌کنند تا آنها را در پارچه‌ای تازه بپوشانند و با اجساد برقصند.
- این آیین راهی برای تکریم و یاد اجداد و زنده نگه داشتن روحیه آنهاست.
- فمادی هانا معمولاً هر پنج تا هفت سال یکبار اتفاق می افتد که بستگی به وضعیت مالی خانواده دارد.
- این مراسم یک مراسم جشن است، همراه با موسیقی، رقص و جشن.
- اعتقاد بر این است که ارواح نیاکان در این جشن به زنده ها برکت می دهند.
اندوکانیبالیسم در آمازون
برخی از قبایل در آمازون در مورد آندوکانیبالیسم عمل می کنند، جایی که گوشت اعضای قبیله درگذشته را به عنوان راهی برای احترام به آنها مصرف می کنند.
- قبیله یانومامی در برزیل و ونزوئلا به این عمل معروف است.
- اعتقاد بر این است که مصرف مرده به زنده ماندن روح مرده در داخل قبیله کمک می کند.
- این آیین اغلب شامل آسیاب کردن استخوان ها به شکل پودر و مخلوط کردن آن با سوپ گیاهی است.
- این عمل به عنوان راهی برای تقویت پیوند بین زنده و مرده دیده می شود.
ساتی در هند
ساتی، یک تمرین باستانی هندوها، شامل خودسوزی بیوه‌ای بر روی آتش‌سوزی شوهرش بود. اگرچه در حال حاضر غیرقانونی است، اما زمانی مراسم مهمی در مناطق خاصی از هند بود.
- اعتقاد بر این بود که ساتی بیوه را تطهیر می کند و اطمینان می دهد که روح شوهرش به بهشت می رسد.
- این عمل به عنوان یک عمل فداکاری و فداکاری نهایی تلقی می شد.
- مقامات استعماری بریتانیا ساتی را در سال ۱۸۲۹ ممنوع کردند، اما از آن زمان حوادث جداگانه ای رخ داده است.
- این آیین در طول سال‌ها موضوع بحث‌ها و بحث‌های زیادی بوده است.
تشییع جنازه Tinguian در فیلیپین
مردم Tinguian فیلیپین روش منحصر به فردی برای آماده کردن مردگان خود برای زندگی پس از مرگ دارند. آنها بهترین لباس‌های خود را به متوفی می‌پوشانند و آنها را روی صندلی می‌گذارند، اغلب با یک سیگار روشن.
- این عمل به این منظور است که متوفی را طوری جلوه دهد که گویی هنوز زنده است.
- جسد چند هفته قبل از دفن در خانه نگهداری می شود.
- اعضای خانواده و دوستان برای ادای احترام و به اشتراک گذاشتن داستان هایی در مورد متوفی به دیدار می آیند.
- این آیین به جامعه کمک می کند تا با از دست دادن کنار آمده و زندگی آن فرد را جشن بگیرد.
Ma’nene در اندونزی
مردم Toraja اندونزی Ma’nene را انجام می دهند، آیینی که در آن اقوام مرده خود را نبش قبر می کنند، آنها را تمیز می کنند و لباس های نو می پوشانند و سپس در اطراف روستا رژه می روند.
- ماننه هر چند سال یک بار برای احترام به متوفی و حفظ ارتباط با آنها انجام می شود.
- اعتقاد بر این است که این آیین برای زنده ها خوشبختی و برکت می آورد.
- بدن ها با استفاده از روش های سنتی برای جلوگیری از پوسیدگی با دقت حفظ می شوند.
- این مراسم شامل ضیافت، رقص و سایر فعالیت های جمعی است.
دفن کشتی وایکینگ ها
تدفین کشتی وایکینگ ها روشی بزرگ و استادانه برای ادای احترام به جنگجویان و فرماندهان مرده بود. مرده ها را در یک کشتی می گذاشتند و دور آن را با اشیای ارزشمند احاطه می کردند و سپس به آتش می کشیدند یا دفن می کردند.
- این کشتی نماد سفر به زندگی پس از مرگ بود، همراه با کشتی درگذشته به قلمرو خدایان.
- اشیایی که با مردگان دفن می شدند شامل اسلحه، جواهرات و حتی حیوانات یا بردگان قربانی می شد.
- برخی از دفن‌های کشتی در خشکی انجام می‌شد و کشتی با خاک پوشانده می‌شد تا یک گوردخمه تشکیل دهد.
- اکتشافات باستان شناسی دفن کشتی وایکینگ ها بینش های ارزشمندی را در مورد فرهنگ و اعتقادات آنها ارائه کرده است.
تشییع جنازه جاز در نیواورلئان
مراسم تدفین جاز روشی پر جنب و جوش و موزیکال برای جشن گرفتن زندگی متوفی در نیواورلئان است. این مراسم تدفین ترکیبی از آداب و رسوم سنتی آفریقایی، فرانسوی و آمریکایی است.
- راهپیمایی با یک راهپیمایی غم انگیز به سمت قبرستان شروع می شود که همراه با نوحه و سرود است.
- پس از خاکسپاری، حال و هوا به یک جشن پر جنب و جوش با موسیقی جاز و رقص شاد تغییر می کند.
- رژه “خط دوم” به دنبال راهپیمایی اصلی همراه با دوستان و خانواده در حال رقص و شادی است.
- تشییع جنازه جاز راهی برای احترام به متوفی و در عین حال جشن گرفتن شادی زندگی است.
تابوت های آویزان در چین و فیلیپین
تابوت‌های آویزان یک روش دفن باستانی است که در آن تابوت‌ها را روی صخره‌ها یا در غارها قرار میدهند. این عمل در میان قوم بو در چین و قبیله ایگوروت در فیلیپین یافت می شود.
- اعتقاد بر این است که تابوت های آویزان متوفی را به بهشت نزدیک می کند.
- این عمل همچنین از اجساد در برابر لاشخورها و سیل محافظت می کند.
- برخی از تابوت ها در غارهای طبیعی قرار می گیرند، در حالی که برخی دیگر بر روی چوب های چوبی که در صخره رانده شده اند آویزان می شوند.
دنیای شگفت انگیز آیین های مرگ
آیین‌های مرگ، نگاهی اجمالی به روش‌های متنوعی که فرهنگ‌ها به زندگی و مرگ احترام می‌گذارند، ارائه میدهند. از دفن‌های آسمانی در تبت گرفته تا تشییع جنازه توراجان در اندونزی، این اعمال منعکس‌کننده باورها و سنت‌های ریشه‌دار هستند. آنها به عنوان پلی بین زنده و مرده عمل می کنند و راحتی، بسته شدن و احساس تداوم را فراهم می کنند. درک این آیین‌ها می‌تواند قدردانی بیشتر از تنوع فرهنگی و تجربه جهانی انسان از دست دادن را تقویت کند. چه مراسم مفصل روز مردگان در مکزیک باشد و چه مراسم تشییع جنازه بوداییان ژاپنی، هر مراسمی داستانی از عشق، احترام و یادآوری را بیان می کند.در سراسر دنیا مراسم های تدفین و کفن و دفنی وجود دارد که به دلیل آداب و رسوم و فرهنگ متفاوت آن قوم و قبیله، عجیب و غریب و گاهی حتی ترسناک به نظر می‌رسند. همانطور که مسلمانان بر اساس دین و شرع درگذشتگان خود را طی مراسم بسیاری ویژه ای به خاک می سپارند و پس از آن اقدام به برگزاری مراسم ترحیم در مسجد مانند مسجد قبا مشهد یا سایر مساجد می نماید، در سایر ادیان و مذاهب نیز، ادای احترام به متوفی وجود دارد. در این مقاله، به بررسی برخی از عجیب ترین تدفین‌ها در سراسر دنیا خواهیم پرداخت.
تدفین در آسمان – تبت و مغولستان
در تبت و برخی قوم های نوادگان مغول، مراسم تدفین به شکلی عجیب و غیرمتعارف انجام می شود. در این رسم به نام “تدفین آسمانی”، بدن مرده را به قطعات کوچک تقسیم کرده و سپس برای پرندگان خوار لاشخور و مردارخوار می گذارند. این امر نشانگر بازگشت روح به طبیعت و چرخه زندگی می باشد. در مغولستان این شکل تدفین بسیارمقدس است و برای پادشاهان، مقامات برتر روحانی و معشوقه های پادشاهان انجام می‌شود. این مراسم تدفین بسیار شاد است، خانواده و بازماندگان فرد فوت شده برای بالا رفتن روح جسد شادی می‌کنند. در مراسم تدفین موسیقی های سنتی شاد نواحته می‌شود و شرکت کنندگان در این مراسم لباس‌های رنگی و زیبا می‌پوشند.
تدفین در درخت – قبایل Toraja در اندونزی
در فرهنگ قبایل Toraja، مردم مرده را در کفن هایی منحصر به فرد که به شکل قایق هستند دفن می کنند. این کفن ها سپس در شکاف های طبیعی درختان یا در برخی موارد در درختانی که برای این منظور کاشته شده اند، نصب می شوند. این درخت ها بسیار بزرگ هستند و در داخل آن حفره های بزرگی به سمت زمین وجود دارد. فردی که در این قبیله فوت می‌شود برای یک مدت طولانی چند ماهه در خانواده ی خود می‌ماند، در این مدت بهترین لباس ها و آرایش را بر روی مرده انجام میدهند. سپس او را محکم کفن پیچ می‌کنند و طی یک مراسم گرامیداشت جسد را داخل درخت قرار میدهند و روی آن را با تخته های چوب مسدود می‌کنند. در بین مردم toraja این باور وجود دارد که واسپاری مرده هایشان به طبیعت نزدیکی به خداست.
ساتی – زنده سوزاندن زن های بیوه کنار همسرانشان
در قبیله ای در هند مردمانی هستند که باور داشتند زنان بیوه ی مردانی که مرده اند باید با آن ها سوزانده شوند. به این رسم عجیب و ترسناک ساتی میگفتند. قدمت این مراسم ها به ۵۱۰ سال قبل از میلاد مسیح برمیگردد اما تا دهه ۷۰ میلادی ادامه داشت. آخرین بار همسر ۱۸ ساله ی یک مرد هندی با او سوزانده شد. هر چند گفته می شود این خود سوزی کاملا داوطلبانه بوده است اما بعد از موجی از فعالان حقوق بشر در شکایت از رسوم این قبیله شکل گرفت و آن را غیر قانونی کردند. ساتی از کلمه ی ساتیپراتا به معنی “زنان پرهیزگار” گرفته شده است.
