ماری جوانا

ماری جوانا که به نام حشیش یا گلدان نیز شناخته می شود، سابقه طولانی در استفاده بشر دارد. بیشتر فرهنگ‌های باستانی این گیاه را برای افزایش رشد رشد نمی‌کردند، بلکه به عنوان داروی گیاهی، احتمالاً در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد در آسیا شروع شد. تاریخچه کشت حشیش در آمریکا به دوران مستعمره نشینان اولیه برمی گردد که کنف را برای منسوجات و طناب کشت می کردند. عوامل سیاسی و نژادی در قرن بیستم منجر به جرم انگاری ماری جوانا در ایالات متحده شد، اگرچه وضعیت قانونی آن در بسیاری از نقاط در حال تغییر است.
گیاه شاهدانه یا شاهدانه در ابتدا در آسیای مرکزی تکامل یافت و قبل از اینکه مردم این گیاه را به آفریقا، اروپا و در نهایت به قاره آمریکا وارد کنند. از الیاف کنف برای تولید لباس، کاغذ، بادبان و طناب استفاده می شد و از دانه های آن به عنوان غذا استفاده می شد.
از آنجایی که کنف یک گیاه سریع رشد است که کشت آن آسان است و کاربردهای زیادی دارد، کنف به طور گسترده در سراسر آمریکای مستعمره و در مأموریت های اسپانیایی در جنوب غربی کشت شد. در اوایل دهه ۱۶۰۰، مستعمرات ویرجینیا ، ماساچوست و کانکتیکات کشاورزان را ملزم به پرورش کنف کردند.
این گیاهان اولیه شاهدانه دارای سطوح بسیار پایینی از تتراهیدروکانابینول (THC) بودند، ماده شیمیایی مسئول اثرات تغییر ذهن ماری جوانا.
شواهدی وجود دارد که فرهنگ های باستانی از خواص روانگردان گیاه شاهدانه اطلاع داشتند. آنها ممکن است برخی از انواع را برای تولید سطوح بالاتر THC برای استفاده در مراسم مذهبی یا عمل شفا کشت داده باشند.
دانه های حشیش سوخته از ۵۰۰ سال قبل از میلاد در گورهای شمن ها در چین و سیبری یافت
در دهه ۱۸۳۰، سر ویلیام بروک اوشاگنسی، یک پزشک ایرلندی که در هند تحصیل می کرد، دریافت که عصاره حشیش می تواند به کاهش درد معده و استفراغ در افراد مبتلا به وبا کمک کند .
در اواخر دهه ۱۸۰۰، عصاره حشیش در داروخانه ها و مطب های پزشکان در سراسر اروپا و ایالات متحده برای درمان مشکلات معده و سایر بیماری ها فروخته می شد.
دانشمندان بعداً دریافتند که THC منبع خواص دارویی ماری جوانا است. به‌عنوان ترکیب روان‌گردانی که مسئول اثرات تغییر ذهن ماری‌جوانا است، THC همچنین با مناطقی از مغز که می‌توانند حالت تهوع را کاهش داده و گرسنگی را افزایش دهند، تعامل دارد.
در واقع، سازمان غذا و داروی ایالات متحده دو داروی حاوی THC را تایید کرده است که به شکل قرص، مارینول و سندروس، برای درمان حالت تهوع ناشی از شیمی درمانی سرطان و کاهش اشتها در بیماران مبتلا به ایدز تجویز می شوند.

علف هرز تفریحی
یک مورخ یونانی باستان به نام هرودوت توصیف کرد که سکاها -گروه بزرگی از عشایر ایرانی در آسیای مرکزی- دود حاصل از دود شدن دانه‌ها و گل‌های شاهدانه را استنشاق می‌کردند تا بالا بیایند.
حشیش (شکل خالص حشیش که با پیپ دود می شود) پس از حدود ۸۰۰ پس از میلاد به طور گسترده در سراسر خاورمیانه و بخش هایی از آسیا مورد استفاده قرار گرفت. افزایش محبوبیت آن با گسترش اسلام در منطقه مطابقت داشت. قرآن استفاده از مشروبات الکلی و برخی مواد مسکر کننده دیگر را منع کرده است، اما حشیش را به طور خاص منع نکرده است.
در ایالات متحده، ماری جوانا تا اوایل دهه ۱۹۰۰ به طور گسترده برای اهداف تفریحی استفاده نمی شد. مهاجران از مکزیک به ایالات متحده در سال های پر فراز و نشیب انقلاب مکزیک ، شیوه تفریحی کشیدن ماری جوانا را به فرهنگ آمریکایی معرفی کردند.
بیکاری گسترده و ناآرامی های اجتماعی در طول رکود بزرگ ، خشم مهاجران مکزیکی و ترس عمومی از “علف هرز شیطانی” را برانگیخت. در نتیجه – و مطابق با دیدگاه دوران ممنوعیت در مورد همه مسکرات – ۲۹ ایالت تا سال ۱۹۳۱ شاهدانه را غیرقانونی اعلام کردند.
قانون مالیات بر ماری جوانا
قانون مالیات بر ماری جوانا در سال ۱۹۳۷ اولین قانون فدرال ایالات متحده بود که ماری جوانا را در سراسر کشور جرم انگاری کرد. این قانون مالیات غیر مستقیم بر فروش، در اختیار داشتن یا انتقال تمام محصولات کنف وضع کرد و عملاً همه استفاده‌های گیاه به جز صنعتی را جرم انگاری کرد.
ساموئل کالدول کشاورز پنجاه و هشت ساله اولین فردی بود که تحت پیگرد قانونی قرار گرفت. او به دلیل فروش ماری جوانا در ۲ اکتبر ۱۹۳۷، تنها یک روز پس از تصویب این قانون دستگیر شد. کالدول به چهار سال کار سخت محکوم شد.
کنف صنعتی در طول جنگ جهانی دوم در ایالات متحده به رشد خود ادامه داد ، زمانی که کشت داخلی آن پس از اینکه فیلیپین – منبع اصلی الیاف کنف وارداتی – به دست نیروهای ژاپنی افتاد، تشویق شد. آخرین مزارع کنف ایالات متحده در سال ۱۹۵۷ در ویسکانسین کاشته شد .

قانونی شدن ماری جوانا
به عنوان بخشی از ” جنگ علیه مواد مخدر “، قانون مواد کنترل شده در سال ۱۹۷۰، که توسط رئیس جمهور ریچارد نیکسون امضا شد ، قانون مالیات بر ماری جوانا را لغو کرد و ماریجوانا را به عنوان یک داروی جدول اول – همراه با هروئین ، ال اس دی و اکستازی – بدون هیچ پزشکی درج کرد. استفاده می کند و پتانسیل بالایی برای سوء استفاده دارد. این دارو در برنامه های ضد مواد مخدر مانند DARE (آموزش مقاومت در برابر سوء مصرف مواد) به عنوان یک “داروی دروازه” شناسایی شد.
در سال ۱۹۷۲، گزارشی از کمیسیون ملی ماری جوانا و سوء استفاده از مواد مخدر (همچنین به عنوان کمیسیون شافر شناخته می شود) گزارشی را با عنوان “ماری جوانا: نشانه ای از سوء تفاهم” منتشر کرد. این گزارش “منع جزئی” و مجازات کمتر برای داشتن مقادیر کمی ماری جوانا را توصیه می کند. نیکسون و دیگر مقامات دولتی، اما یافته های این گزارش را نادیده گرفتند.
کالیفرنیا ، در قانون استفاده دلسوزانه در سال ۱۹۹۶، اولین ایالتی شد که ماری جوانا را برای استفاده دارویی توسط افراد مبتلا به بیماری های شدید یا مزمن قانونی کرد. واشنگتن ، دی سی، ۲۹ ایالت و قلمروهای ایالات متحده گوام و پورتوریکو اجازه استفاده از حشیش را برای اهداف پزشکی محدود می دهند.
از ژوئن ۲۰۱۹، یازده ایالت و واشنگتن دی سی، ماری جوانا را برای استفاده تفریحی قانونی کرده اند. کلرادو و واشنگتن اولین ایالت هایی بودند که در سال ۲۰۱۲ این کار را انجام دادند. بزرگسالان نیز می توانند بدون تجویز پزشک در آلاسکا ، کالیفرنیا، ایلینوی ، مین ، ماساچوست، میشیگان ، نوادا ، ورمونت و اورگان روشن شوند .
با این حال، شاهدانه همچنان بر اساس قوانین فدرال ایالات متحده غیرقانونی است، و وضعیت حقوقی در حال تحول ماری جوانا موضوع مناقشات مداوم در ایالات متحده و در سراسر جهان است.

اثرات ماری جوانا
عوارض جانبی ماری جوانا – چه ذهنی و چه فیزیکی – تا حدی مسئول وضعیت قانونی شطرنجی آن است. اثرات کوتاه مدت می تواند شامل سرخوشی یا سایر تغییرات خلقی، افزایش ادراک حسی و افزایش اشتها باشد.
در حالی که بسیاری از مردم پس از استفاده از ماری جوانا احساس “بالا” خوشایندی را تجربه می کنند، دیگران ممکن است اضطراب، ترس یا وحشت را تجربه کنند. هنگامی که یک فرد بیش از حد ماری جوانا استفاده می کند، یا حشیش به طور غیرمنتظره ای قوی است، ممکن است اثرات منفی آن بیشتر باشد.
مقدار THC در ماری جوانا – ماده شیمیایی مسئول قدرت این دارو – در دهه های اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. در اواسط دهه ۱۹۹۰، میانگین محتوای THC در علف های هرز مصادره شده تقریباً ۴ درصد بود. تا سال ۲۰۱۴، حدود ۱۲ درصد بود، با چند سویه گلدان حاوی سطح THC تا ۳۷ درصد.

افزایش ضربان قلب، بالا رفتن دوپامین، احساس سرخوشی و آرامش در دقایق اولیه. افزایش سرعت فعالیت مغز و فرورفتن در تفکر، همراه با درونگرایی و کمی اضطراب و گاهی علائم پارانویا طی یک ساعت بعد از مصرف. کاهش شدید انرژی، خستگی و گرسنگی در ۲ تا ۳ ساعت بعد از مصرف. این‌ها تأثیرات یکی از قدیمی‌ترین گیاهان روانگردان دنیاست، روانگردانی که سنش به اندازه سن حضور انسان در تاریخ کره خاکیه.