کفش‌های پاشنه بلند در اصل برای مردان بودند
این کفش ارتباط تنگاتنگی با تغییر مد و باورهای مربوط به قدرت، طبقه و جنسیت دارد. در حالی که این روزها کفش های پاشنه بلند نمادی از جنسیت و زنانگی هستند هستند
با کمال تعجب، کفش پاشنه بلند در خاورمیانه نزدیک به عنوان نوعی چکمه سواری با عملکردی مشابه با چکمه های گاوچران پاشنه بلند امروزی نشات گرفت. در قرن دهم میلادی، ارتش ایران که به خاطر کمانداران سواره‌اش، از کفش‌های پاشنه بلند استفاده می‌کردند تا مطمئن شوند که از روی زین نیفتند و با تیر و کمان خود، دشمنان خود را سوار بر اسب می‌کردند.
کفش بلند را سربازان ایرانی کلید زده‌اند اما نه برای راه رفتن بلکه سربازان ایرانی همیشه به سوارکاری خوب مشهور بوده‌اند و به همین خاطر از کفش‌های پاشنه بلند برای سوار شدن روی اسب استفاده می‌کردند.
از طریق روابط تجاری و سفرها، مد کفش پاشنه بلند ایرانی به اروپا گسترش یافت، به ویژه به لطف مأموریت دیپلماتیکی که شاه عباس اول در سال ۱۵۹۹ فرستاد. انواع کفش‌های پاشنه بلند ایرانی که به عنوان قدرت مردانه تلقی می‌شدند،
این دوره ای بود که در طی آن موقعیت و امتیاز بالا به برخی از مضحک ترین راه ها نشان داده شد. . یکی از طرفداران کفش های بلند بسیار شیک لویی چهاردهم بود چارلز دوم، پادشاه انگلیس با اینکه یک متر و ۸۵ سانتی‌متر قد داشت در مراسم تاجگذاری خود در سال ۱۶۶۱ میلادی، کفش بزرگ قرمزرنگ با پاشنه‌هایی فرانسوی به پا کرده بود.
کفش های پاشنه بلند در صدر لیست قرار داشتند. به زودی زنان اشرافی نیز شروع به استفاده از کفش های پاشنه بلند کردند، زیرا تنها کارگرانی که در این زمینه کار می کردند نیاز به پوشیدن کفش های راحت
به تدریج اما مردها قید کفش پاشنه بلند را زدند و این زنها بودند که آن را به عنوان پاپوش خود انتخاب کردند. این مسئله به خاطر این بود که در آن زمان زنها در اروپا از نحوه پوشش مردها تقلید و حتی موهای خود را کوتاه می‌کردند.
در نهایت، این اتفاق تبدیل شد به کفش‌های پاشنه بلند مردانه (ضخیم) و زنانه (نازک)، و این گرایش به تدریج شروع به از بین رفتن کرد. اما زمانی در حدود قرن ۱۹ ام مردان استفاده از کفش‌های پاشنه بلند را به طور کامل تَرک کردند..
هنگامی که مد مردان با عصر روشنگری کاربردی تر شد، مد زنان به طور مشخص تغییری پیدا کرد.
کوبایی‌ها هم به صورت سنتی کفش‌های پاشنه بلند مردانه‌ای دارند که هنوز هم دیده می‌شوند.
در نمایشگاهی که توسط موزه کفش باتا برگزار شد، مردان از پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند دست کشیدند، در حالی که کفش‌های پاشنه بلند زنانه بلندتر، تیزتر و ظریف‌تر شدند.
