اسباب‌بازی کودکان عصر مس

اسباب‌بازی کودکان عصر مس بودند

 پلاک های جغد مانند ۵۰۰۰ ساله ممکن است اسباب بازی های باستانی باشند
یک مطالعه جدید روی پلاک‌های حکاکی شده جغدی شکل باستانی ۵۰۰۰ ساله مس نشان می‌دهد که ممکن است آنها اسباب‌بازی‌های باستانی ساخته شده توسط کودکان بوده باشند.
باستان شناسان از اواخر قرن نوزدهم پلاک های کوچک جغدی شکل بی شماری را کشف کرده اند که در مقبره ها، گودال ها و شکاف ها در سراسر شبه جزیره ایبری پنهان شده اند. با این حال، هیچ کس نتوانسته است به طور کامل در مورد آنچه که این گنجینه های تخته سنگی کوچک ممکن است برای سال ها وجود داشته باشند، توافق کند.
برخی ادعا می‌کنند که این آثار مذهبی بوده‌اند و احتمالاً کارکردی نمادین برای سازندگانشان داشته‌اند. برخی دیگر گمان می‌کردند که آنها بت‌های الهه‌ای هستند که در مواقع پریشانی به آنها دعا می‌شود. برخی دیگر استدلال کرده اند که کپی جغدها به افتخار مردگان ساخته شده اند تا به عنوان اشیاء عرفانی.
اکنون، خوان خوزه نگرو(محقق باستان شناس  )و همکارانش این تفاسیر را دوباره بررسی کردند و در عوض پیشنهاد کردند که این پلاک‌های جغد ممکن است توسط جوانان بر اساس گونه‌های جغد منطقه‌ای ساخته شده باشد و ممکن است به عنوان عروسک، اسباب‌بازی یا طلسم استفاده شده باشد.
در مقیاس یک تا شش، نویسندگان ۱۰۰ پلاک را بر اساس تعداد شش ویژگی جغد که نشان دادند، از جمله دو چشم، پرهای پردار، پرهای طرح‌دار، صفحه صاف صورت، منقار و بال‌ها درجه‌بندی کردند. نویسندگان شباهت‌های زیادی بین ۱۰۰ نقاشی جغد معاصر که توسط بچه‌های چهار تا سیزده ساله انجام شده بود و این پلاک‌ها پیدا کردند. 
نویسندگان مطالعه می نویسند که «حکاکی های جغد را می توانستند توسط جوانان اجرا کنند، زیرا آنها شبیه جغدهایی هستند که امروزه توسط دانش آموزان دبستانی نقاشی می شوند. “این همچنین نشان می دهد که نقشه های شماتیک جهانی و بی زمان هستند.”
بسیاری از پلاک ها دارای دو سوراخ در بالای آن هستند، که باستان شناسان  معتقد هستتند که باعث می شود رشته های نخی از طریق آنها آویزان شوند خوان خوزه نگرو حدس می‌زند که از سوراخ‌ها برای وارد کردن پرها استفاده می‌شده است، که نشان‌دهنده پرهایی شبیه به گوش است که برخی از گونه‌های جغد در این منطقه روی سر خود دارند، مانند جغد گوش بلند یا آسیو اوتوس.
بقایای مختلف جغد با قدمت هزاران سال پیش. در مجموع، دانشمندان تخمین می زنند که تا به امروز ۴۰۰۰ مورد از این آثار پیدا شده است. 

 نویسندگان می‌نویسند: «اگر اسباب‌بازی‌های سنگی در پایان عصر حجر ساخته می‌شدند، ابزارهای فلزی در دوره‌های بعدی مطمئناً حکاکی مجسمه‌های چوبی را آسان‌تر می‌کردند، که به سختی هیچ اثری در سوابق باستان‌شناسی باقی می‌ماند.
به همین ترتیب، قطعات پوست یا پارچه به سرعت متلاشی می شوند. بنابراین، اشیاء جغد مانند ساخته شده از سنگ، شاید یکی از معدود اجمالی رفتار دوران کودکی را در سوابق باستان شناسی جوامع باستانی اروپایی را نشان می دهد .
محققان حدس می زنند که کودکان ممکن است از اسباب بازی های جغد خود به عنوان تکه هایی از یک بازی بزرگتر شبیه به کفش، ماشین استفاده کرده باشند، با این تفاوت که هر کودک ممکن است اسباب بازی خاصی داشته باشد.

سوال اینجاست که چرا کودکان عصر برنز جغد را در بین سایر حیوانات برای ساخت اسباب‌بازی خلق کرده‌اند؟ «خوآن نگرو» یکی از محققانی که این آثار تاریخی را مورد بررسی قرار داده است پاسخ دقیقی برای این سوال نداشت، اما معتقد است جغدها در آن زمان به راحتی در محل زندگی این افراد قابل مشاهده بودند. این محقق بیان کرد: «با توجه به ظاهر متفاوت‌تر جغدها در مقایسه با سایر پرندگان و با توجه به سر بزرگ و چشم‌هایی که در مقابل صورت جغد قرار دارد، اگر از کودکان بخواهیم تصویری از جغد ترسیم کنند لازم نیست حتما الگویی در اختیار آن‌ها قرار دهیم، چراکه همه انسان‌ها تصویری کلی از جغد در ذهنشان دارند.»