جزیره مالدیو
تفرجگاه جزیره ای در مالدیو، شمال مرکزی اقیانوس هند است.
مالدیو ، کشور جزیره ای مستقل در شمال مرکزی اقیانوس هند از زنجیره ای از حدود ۱۲۰۰ جزیره مرجانی کوچک و ساحل شنی (که حدود ۲۰۰ تای آنها مسکونی هستند) تشکیل شده است که در خوشه ها یا جزایر مرجانی گروه بندی شده اند .
مجمع الجزایر مالدیو بر روی فلات زیرآبی چاگوس لاکادیو قرار گرفته و به همراه جزایر چاگوس و لکشدویپ یک زیست بوم خاکی را تشکیل داده است و جمهوری مالدیو مجمع الجزایری متشکل از ۱۱۹۲ جزیره مرجانی است که در ۲۶ گروه آب سنگی گروه بندی می‌شوند ، جزایر مالدیو در جنوب غربی کرانه‌های هندوستان قرار گرفته و کوتاه ترین فاصله آن تا کرانه های هند ۶۰۰ کیلومتر است ، این جزایر در پهنه ای آبی در حدود ۹۰ هزار کیلومتر مربع پراکنده است اما کل مساحت خشکی اش ۲۹۸ کیلومتر مربع است ؛ توجه داشته باشید پایتخت کشور مالدیو ماله نام دارد و در کناره جنوبی آبسنگ ماله شمالی قرار گرفته که جزئی از آبسنگ کافو به شمار می‌آید ، بزرگترین جزیره ۵ کیلومتر مربع مساحت دارد و در مجموع در مالدیو تنها ۹ جزیره با مساحتی بزرگتر از ۲ کیلومتر مربع وجود دارند که ۲۰۰ عدد از جزیره ها مسکونی بوده و ۸۸ جزیره دیگر دارای اقامت گاه‌های گردشگری هستند.
این جزایر بیش از ۵۱۰ مایل (۸۲۰ کیلومتر) از شمال به جنوب و ۸۰ مایل (۱۳۰ کیلومتر) از شرق به غرب امتداد دارند. شمالی ترین جزیره مرجانی در حدود ۳۷۰ مایل (۶۰۰ کیلومتر) جنوب-جنوب غربی سرزمین اصلی هند است و منطقه مرکزی، از جمله جزیره پایتخت ماله (Male’)، حدود ۴۰۰ مایل (۶۴۵ کیلومتر) جنوب غربی سریلانکا است .
ویژگی های فیزیکی مالدیو
جزایر مالدیو مجموعه ای از مرجان های مرجانی هستند که از تاج های یک رشته کوه آتشفشانی باستانی غوطه ور ساخته شده اند . همه جزایر کم ارتفاع هستند و هیچکدام به بیش از ۶ فوت (۱.۸ متر) بالاتر از سطح دریا نمی رسند . صخره های سدی از جزایر در برابر اثرات مخرب بادهای موسمی محافظت می کنند. فصل بارانی، از ماه می تا آگوست، توسط بادهای موسمی جنوب غربی به ارمغان می‌آید. میانگین دمای سالانه از ۷۶ تا ۸۶ درجه فارنهایت (۲۴ تا ۳۰ درجه سانتیگراد) متغیر است. جزایر مرجانی دارای سواحل شنی، تالاب ها و رشد سرسبز نخل نارگیل، همراه با درختان میوه نان و بوته های گرمسیری است. ماهی در صخره ها، تالاب ها و دریاهای مجاور جزایر فراوان است. لاک‌پشت‌های دریایی برای غذا و روغنشان که برای طب سنتی استفاده می شود صید می‌شوند.از آنجایی که نا آرامی دریا ، حرکت قایق ها و کشتی ها بین جزیره ها را محدود می کند ، توریست های مالدیو خیلی علاقه ای به سفر در این فصل بارانی ندارند و نیز جزایر نیمه شمالی مالدیو پرطرفدارتر از نیمه جنوبی هستند و همچنین جمعیت بیشتری دارند و امکانات خوبی برای توریست های مالدیو فراهم کرده اند، یکی از مشهورترین جزایر شمالی، جزیره گافاروفالو است که نزدیک پایتخت است و یکی از بهترین جاهای اقیانوس هند برای غواصی محسوب می‌شود.
مردم مالدیو
جمعیت مالدیو تقریباً به طور کامل به گروه قومی مالدیو تعلق دارد که نتیجه سکونت مردمان مختلف در این جزایر در طول تاریخ این کشور است. به طور کلی اعتقاد بر این است که اولین مهاجران، مردم تامیل و سینهالی از جنوب هند و سریلانکا بودند . بازرگانانی از کشورهای عربی، مالایا، ماداگاسکار، اندونزی و چین طی قرن‌ها از این جزایر دیدن کردند. و به زبان رسمی هندواروپایی به نام استدیوهی (یا مالدیو)؛ عربی، هندی و انگلیسی نیز صحبت می کنند.اسلام دین دولتی مالدیو است.
اقتصاد
از دهه ۱۹۷۰ اقتصاد مالدیو به سرعت توسعه یافته است. رشد سالانه تولید ناخالص داخلی (GDP) بالا بوده است، به طور متوسط حدود ۶ درصد در دهه ۲۰۱۰، و درآمد ناخالص ملی (GNI) سرانه – در میان کمترین در جهان در دهه ۱۹۷۰ – به سطح درآمد متوسط رو به بالا رسید. در اواخر دهه ۲۰۱۰ اقتصاد مالدیو بر پایه گردشگری، ماهیگیری، قایق سازی و تعمیر قایق استوار شد و بخش گردشگری باعث رشد سریع کشور شد.
کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری
ماهیگیری که مدت‌ها پایه سنتی اقتصاد بوده است، به‌عنوان منبع اصلی تولید ناخالص داخلی (GDP) از گردشگری بسیار پیشی گرفته است.در حالی که این بخش هنوز بخش عمده ای از صادرات کشور را تولید می کند و به رشد خود ادامه می دهد (البته با سرعت کمتری نسبت به صنعت گردشگری)، کمتر از یک پنجم نیروی کار رااستخدام می کند و کمتر از یک دهم تولید ناخالص داخلی را تامین می کند. تن ماهی غالبی است که به طور سنتی به روش میله و لاین صید می شود، اگرچه بخش زیادی از ناوگان ماهیگیری مکانیزه شده است. بیشتر صید ماهی برای فرآوری و صادرات به شرکت های خارجی فروخته می شود.
اگرچه کسب‌وکارهای رسمی رشد سریعی را در کشور به ویژه در جزایر اصلی شاهد بوده‌اند، اما بسیاری از جمعیت خارج از اقتصاد پولی از طریق ماهیگیری، جمع‌آوری نارگیل، و پرورش سبزیجات و خربزه، ریشه‌ها و غده‌ها (کاساوا، سیب‌زمینی شیرین و… یام) و میوه های استوایی. زمین های زراعی که در بسیاری از جزایر کوچک پراکنده شده اند، حداقل هستند و تقریباً تمام مواد غذایی اصلی باید وارد شوند.
تولید
صنایع عمدتاً از نوع صنایع دستی یا کلبه ای هستند، از جمله ساخت زغال سنگ (فیبر پوسته نارگیل) و محصولات زغال سنگ، کنسرو ماهی، و قایق سازی. تولید نساجی و پوشاک از اواسط دهه ۱۹۹۰ تا پایان انقضای رژیم سهمیه واردات در تجارت بین‌المللی نساجی در سال ۲۰۰۵ یکی از صنایع پرسودتر بود که کارخانه‌های مالدیو را قادر به رقابت نکرد. ساخت و ساز بخش عمده ای از بخش صنعت را تشکیل می دهد.
خدمات
این صنعت گردشگری ، اگرچه قبل از سال ۱۹۷۲ وجود نداشت، اما زیربنای بخش خدمات است. سالانه بیش از ۱.۵ میلیون گردشگر از مالدیو بازدید می کنند. بیش از ۱۳۰ جزیره تفریحی آن شامل برندهای هتل های سطح بالا است و جغرافیای دریایی آن فرصت های منحصر به فرد غواصی و ورزش های آبی و همچنین اقامتگاه های زیر دریا، رستوران ها و اسپا را ارائه می دهد. در اواسط دهه ۲۰۱۰ بخش خدمات چهار پنجم تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می داد.
حمل و نقل
حمل و نقل بین جزایر و جزیره های مرجانی برای این کشور حیاتی است. چین و هند که برای نفوذ بر جزایر استراتژیک مالدیو رقابت می کنند، سرمایه گذاریمستقیم خاجی قابل توجهی را برای توسعه زیر ساخت هایی که جزایر را بیشتر به هم متصل می کند، فراهم کرده اند. قایق ها وسایل حمل و نقل اصلی بین جزایر مرجانی را فراهم می کنند و خدمات حمل و نقل برنامه ریزی شده کشور را با سریلانکا، سنگاپور و هند مرتبط می کند. این شرکت هواپیمایی ملی بین چندین فرودگاه در کشور و همچنین بین المللی مسافران را جابجا می کند. فرودگاه ماله بیشترین ترافیک بین‌المللی را انجام می‌دهد، اگرچه فرودگاه‌های دیگری نیز وجود دارند که سفرهای بین‌المللی محدودی را ارائه می‌کنند.
دولتسلامت و رفاه
شایع ترین نگرانی های بهداشتی بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت و نارسایی کلیوی است . برخی از بیماری های ناشی از غذا و آب، مانند هپاتیت و تیفوِید، خطر کمی دارند . مالاریا در سال ۱۹۸۴ رسشه کن شد و مالدیو اولین کشور منطقه بود که در سال ۲۰۱۵ توسط سازمان بهداشت جهانی گواهی عاری از مالاریا را دریافت کرد .
یک مرکز بهداشتی ارائه خدمات اولیه را می توان در هر جزیره مسکونی، صرف نظر از اندازه جمعیت، یافت، و مرجانی ها معمولاً یک مرکز یا بیمارستان سطح بالاتر در جزیره پایتخت خود دارند. با این حال، مردم مالدیو برای درمان بیماری‌های جدی‌تر باید به ماله بروند.
تاریخچه مالدیو
این مجمع الجزایر در اوایل قرن پنجم قبل از میلاد توسط مردم بودایی، احتمالاً از سریلانکا و جنوب هند سکونت داشت . بر اساس سنت،اسلام در سال ۱۱۵۳ میلادی پذیرفته شد .ابن بطوطه ، مسافر برجسته آفریقای شمالی، در اواسط دهه ۱۳۴۰ در آنجا اقامت داشت و شرایط آن زمان را توصیف کرد.
پرتغالی ها از سال ۱۵۵۸ تا زمان اخراج آنها در سال ۱۵۷۳ به اجبار در ماله مستقر شدند . در قرن هفدهم این جزایر تحت حمایت حاکمان هلندی سیلان (سری لانکا) قرار گرفتند.بریتانیا در سال ۱۷۹۶ سیلان را به تصرف خود درآورد، جزایر تحت الحمایه بریتانیا شد ، وضعیتی که در سال ۱۸۸۷ رسمیت یافت. در سال ۱۹۵۳ یک جمهوری اعلام شد، اما در اواخر همان سال کشور به سلطنت رسید.
در سال ۱۹۶۵ جزایر مالدیو به استقلال سیاسی کامل از بریتانیا دست یافتند و در سال ۱۹۶۸ یک جمهوری جدید افتتاح شد و سلطنت منسوخ شد.
