قاچاق انسان

قاچاق انسان

قاچاق انسان یکی از شرم آورترین جنبه های قرن بیست و یکم مدرن ما است. گواه این است که حتی در عصر دموکراسی ما، جامعه هنوز مشکلات زیادی دارد که باید بر آنها غلبه کرد. به لطف قاچاق انسان، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان معمولاً تا پایان عمر خود را به بردگی تقلیل می‌دهند. با این ۳۰ واقعیت قاچاق انسان ، درباره این جنایت هولناک بیشتر بدانید.

قاچاق انسان پس از خرید و فروش مواد مخدر و قاچاق اسلحه در رتبه سوم به عنوان بزرگترین صنایع جنایی جهان قرار دارد.
مجرمان سالانه ۱۵۰ میلیارد دلار از تجارت انسان درآمد دارند.
سازمان بین المللی کار (ILO) تخمین می زند که تا ۲۱ میلیون نفر در سراسر جهان به عنوان برده مدرن کار می کنند.
از این تعداد، تا ۲۱ درصد از قربانیان خود را برده جنسی می یابند.
۵ درصد دیگر از قربانیان ناشی از کار اجباری دولت است.

سازمان ملل متحد (سازمان ملل متحد) قاچاق انسان را بر اساس قوانین بین المللی با پروتکل پالرمو در سال ۲۰۰۳ تعریف کرد.
دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ یک کمپین اطلاعاتی را علیه قاچاق انسان راه اندازی کرد.
UNODC بعداً در سال ۲۰۰۹ کمپین قلب آبی را علیه قاچاق انسان راه اندازی کرد.
در سال ۲۰۱۰، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل، صندوق امانی داوطلبانه سازمان ملل برای قربانیان قاچاق انسان را برای قربانیان قاچاق انسان در سراسر جهان راه اندازی کرد.
مکزیک نیز کمپین قلب آبی خود را در سال ۲۰۱۰ راه اندازی کرد.
تا سال ۲۰۱۲، ۸۳ درصد از کشورهای جهان قاچاق انسان را جرم انگاری کرده بودند.
سازمان ملل ۳۰ جولای ۲۰۱۳ را به عنوان اولین روز جهانی مبارزه با قاچاق انسان انتخاب کرد.
در سال ۲۰۱۸، UNODC کشف کرد که کودکان ۳۰ درصد از کل قربانیان قاچاق انسان در سراسر جهان را تشکیل می دهند.
همچنین تا سال ۲۰۱۸، ۱۷۳ کشور در سراسر جهان پروتکل پالرمو را تصویب کرده بودند.
سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) برزیل و تایلند را کشورهایی می داند که بالاترین نرخ قاچاق کودکان را دارند.
آمارها نشان می دهد که بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان در معرض استثمار توسط قاچاقچیان انسان هستند.
قاچاق انسان به گسترش HIV/AIDS در سراسر جهان کمک می کند.

قاچاق انسان شکل نوینی از برده داری در دنیای مدرن است که شامل استخدام انسان ها، انتقال و دریافت آنها برای وادار کردن افراد به تن فروشی یا مجبور کردن به کارهایی سخت و طاقت فرسا در کارخانجات، رستوران ها، مزارع و دامداری ها و پروژه های ساختمانی است. قاچاق انسان پس از قاچاق اسلحه و مواد مخدر، سومین تجارت غیرقانونی در دنیا به شمار می رود. از انواع رایج آن قاچاق کودکان می باشد.

نگاهی به سیر تاریخی قاچاق انسان
بر اساس بررسی های به عمل آمده، تقریبا از ابتدای دهه ۱۹۹۰ میلادی به ویژه پس از فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی بود که قاچاق انسان البته بیشتر قاچاق زنان در سطح جهان ابعاد گسترده ای یافت. به طوری که امروزه ژاپن و تمام کشورهای اروپایی و آمریکایی در امور واردات زن به صورت کالا و کارگر جنسی فعالیت دارند.

در آلمان ۱۰ هزار زن از شهروندان کشورهای چک، لهستان و بلغارستان بر خلاف میل خود در کلوپ ها و میخانه ها کار می کنند. همچنین بر اساس برآوردهای کمیسیون اروپا، سالانه ۵۰۰ هزار زن و کودک به اروپای غربی قاچاق می شوند. (خبرگزاری فرانسه) آنچه مسلم است در حال حاضر اگر قاچاق انسان رونق بیشتری از مواد مخدر و اسلحه نداشته باشد، کم رونق تر از آن نیست.

چگونه یک مورد قاچاق انسان را تشخیص دهیم؟
قاچاق انسان اشکال مختلفی دارد. اینها شامل استثمار در صنایع جنسی و مهمان نوازی، به عنوان کارگر خانگی یا ازدواج های اجباری است. قربانیان مجبورند بدون دستمزد یا با حقوق ناکافی در کارخانه‌ها، گدایان، خدمت‌کاری خانگی، کارگاه‌های ساختمانی یا بخش کشاورزی کار کنند و در ترس از خشونت و شرایط اغلب غیرانسانی زندگی کنند.

قاچاقچیان انسان از تاکتیک های مختلفی برای استخدام قربانیان خود استفاده می کنند، از جمله زور و دستکاری روانی. مجرمان قربانیان خود را با استفاده از نیروی فیزیکی، تهدید یا فشار روانی به دست می آورند. برخی از روش های مورد استفاده برای حمل و نقل انسان ها شامل اشکال فریب است مانند:

اغوا کننده و عاشقانه
آگهی های استخدامی دروغین
دروغ در مورد فرصت های تحصیلی یا سفر
آدم ربایی
فروش توسط خانواده
استخدام از طریق بردگان سابق
نشانه های قاچاق انسان به صورت فیزیکی، رفتاری، عاطفی و موقعیتی است. همه نشانه های داده شده در هر مورد اتفاق نمی افتد یا آشکار است. به همین ترتیب، هر یک از این حوادث به معنای وجود یک جرم قاچاق نیست. ترکیبی از حوادثی است که نشان می دهد فردی قربانی قاچاق شده است.

قربانیان قاچاق معمولا خسته به نظر می رسند، لباس های نامناسبی دارند تا بزرگتر از سنشون و گران قیمت به نظر برسند و به طور کلی در وضعیت سلامتی نامناسبی قرار دارند.

در مورد رفتار قربانی، معمولاً آنها دوست پسرهای خیلی بزرگتری دارند، اغلب ناپدید می شوند، تغییر رفتاری قابل توجهی دارند. آنها احساس گوشه گیری و انزوا می کنند و تغییر شدید در شخصیت آنها بسیار مشهود است.

قربانیان اغلب احساس ترس، شرم، ناامیدی، ناامنی، افسردگی یا عدم اعتماد دارند. آنها احساس جدایی می کنند و طغیان های خشونت آمیز دارند.

علائم عملی وجود دارد که به تشخیص یک مورد قاچاق کمک می کند. قربانیان گذرنامه یا هیچ مدرکی ندارند، به زبان کشور صحبت نمی کنند، اجازه تصمیم گیری ندارند، به تنهایی به جایی بروند و پول خود را کنترل نمی کنند.

مهاجران و پناهندگان افراد بسیار آسیب پذیری هستند که در یک کشور خارجی هستند. آنها به زبان کشور صحبت نمی کنند. بنابراین در بیشتر موارد نمی توانند به راحتی کار مناسب پیدا کنند.

قاچاقچیان از چندین روش برای دستگیری قربانیان خود استفاده می کنند. در اینجا چند نمونه وجود دارد که در آنها می توانید یک مورد قاچاق را تشخیص دهید:

پدر و مادری که بچه را می فروشد
عامل ربودن یک قربانی
بردگی برای پرداخت بدهی خانواده
استخدام برای یک فرصت شغلی کاذب
فرصت جعلی سفر و تحصیل در خارج از کشور
ارائه پیشنهاد ازدواج دروغین
ارائه فرصتی برای شرکت در یک باند، درخواست برای ارتکاب اعمال غیرقانونی با مبادله هدایا، پول، غذا و غیره.