گولیلمو مارکونی( پدر رادیو)
گوگلیلمو مارکونی مدت‌هاست که به‌عنوان «پدر رادیو» شناخته می‌شود و حق ثبت اختراع اولین رادیو کاربردی را ثبت کرده است. اما نیکولا تسلا در واقع سال ها قبل نزد او آمده بود.
مخترع و مهندس ایتالیایی Guglielmo Marconi (1874-1937) اولین تلگراف بی سیم کارکردی راه دور را توسعه، منتشر و به بازار عرضه کرد و اولین سیگنال رادیویی ماوراء اقیانوس اطلس را در سال ۱۹۰۱ ارسال کرد. رادیوهای مارکونی جان صدها نفر از جمله مسافران غرق شده تایتانیک را در دریا نجات دادند. او در سال ۱۹۰۹ جایزه نوبل فیزیک را برای کار خود به عنوان پیشگام رادیو دریافت کرد.
اوایل زندگی
گوگلیلمو مارکونی در سال ۱۸۷۴ در بولونیای ایتالیا به دنیا آمد. پدرش یک زمیندار ثروتمند و مادرش از اعضای خانواده تقطیر ایرلندی جیمسون بود. مارکونی در “موسسه فنی لیورنو” و در دانشگاه بولونیا تحصیل کرد.
در سال ۱۸۹۴، مارکونی مجذوب کشف “امواج نامرئی” توسط فیزیکدان آلمانی هاینریش رودولف هرتز شد. مارکونی دستگاه های مولد امواج خود را در املاک خانواده اش ساخت و به زودی سیگنال هایی را به مکان های یک مایلی دورتر ارسال کرد. پس از اینکه مارکونی نتوانست دولت ایتالیا را به کار خود علاقه مند کند، تصمیم گرفت شانس خود را در لندن امتحان کند.
در انگلستان
مارکونی ۲۲ ساله و مادرش در سال ۱۸۹۶ به انگلستان آمدند و به سرعت حامیانی از جمله اداره پست بریتانیا پیدا کردند. در عرض یک سال، مارکونی تا فاصله ۲۰ کیلومتری برنامه پخش می کرد و اولین اختراع خود را به ثبت رساند. یک سال بعد، او ایستگاه رادیویی را در جزیره وایت راه‌اندازی کرد که از طریق آن ملکه ویکتوریا می‌توانست پیام‌هایی را برای پسرش پرنس ادوارد در قایق تفریحی سلطنتی بفرستد.
در سال ۱۸۹۹، سیگنال های مارکونی از کانال مانش عبور کرد. در همان سال، مارکونی به ایالات متحده سفر کرد و در آنجا پوشش بی سیم مسابقات قایق بادبانی جام آمریکا را در سواحل نیوجرسی ارائه داد.
اقیانوس اطلس “S”
مارکونی شروع به کار بر روی بهبود شبکه بی سیم برای پخش های فراآتلانتیک کرد. بسیاری از فیزیکدانان استدلال کردند که امواج رادیویی در خطوط مستقیم حرکت می‌کنند و ارسال سیگنال‌های فراتر از افق را غیرممکن می‌کنند. با این حال، مارکونی معتقد بود که آنها انحنای سیاره را دنبال خواهند کرد. (در واقع، امواج در خطوط مستقیم حرکت می کنند، اما از یونوسفر پرش می کنند و به یک منحنی نزدیک می شوند.) پس از تلاش های ناموفق برای ارسال سیگنال از انگلستان به کیپ کاد، ماساچوست، مارکونی تصمیم گرفت آن را در مسیر کوتاه تری بین Try Cornwall، انگلستان ارسال کند. ، و نیوفاندلند.
سیگنال رادیویی پخش شده از پولدو، کورنوال در آن زمان به حداکثر خود تقویت شد. در حدود ۳.۳.۸۰ کیلومتر دورتر، در تپه سیگنال در سنت جان، مارکونی یک آنتن را ابتدا به یک بالن وصل کرد که متأسفانه منفجر شد و سپس به یک بادبادک روی یک طناب به طول ۱۵۰ متر. در ۱۲ دسامبر ۱۹۰۱، او یک دنباله سه نقطه ضعیف – حرف رمز مورس “s” را ضبط کرد.
جایزه نوبل و تایتانیک
در سال ۱۹۰۹، مارکونی جایزه نوبل فیزیک را با فیزیکدان آلمانی کارل اف. براون، مخترع لوله اشعه کاتدی، به اشتراک گذاشت. تمایز مارکونی بدون بحث نبود: بسیاری از مردان دیگر ادعاهایی (برخی مشکوک، برخی نه) بر عنوان «پدر رادیو» داشتند. در اوایل سال ۱۸۹۵، الکساندر پوپوف، فیزیکدان روسی، بین ساختمان ها مخابره می کرد، در حالی که جاگدیش چاندرا بوز در هند از امواج رادیویی برای به صدا درآوردن زنگ ها و ایجاد انفجار استفاده می کرد. در سال ۱۹۰۱، نیکولا تسلا، پیشگام برق صرب-آمریکایی، ادعا کرد که در سال ۱۸۹۳ یک تلگراف بی سیم ساخته است. در سال ۱۹۴۳، دادگاه عالی ایالات متحده چهار اختراع رادیویی مارکونی را با استناد به کارهای قبلی تسلا باطل کرد.
همانطور که شرکت های کشتیرانی به سودمندی رادیو تلگراف برای ارتباطات مسافران، گزارش های ناوبری و سیگنال های خطر پی بردند، رادیوهای شرکت مارکونی به تجهیزات استاندارد تبدیل شدند. زمانی که کشتی RMS تایتانیک در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ با یک کوه یخ برخورد کرد، دستگاه مارکونی آن توانست با RMS Carpathia تماس بگیرد تا به نجات حدود ۷۰۰ بازمانده کمک کند.
سالهای بعد و میراث
در طول دو دهه بعد، مارکونی به اصلاح اختراعات خود ادامه داد و با پخش امواج کوتاه و آزمایش فواصل انتقال بر روی قایق ۶۷ متری قایق بادبانی Elettra خود ادامه داد. او به ایتالیا بازگشت، از طرفداران بنیتو موسولینی شد و اولین ازدواج خود را برای ازدواج با یک نجیب زاده ایتالیایی لغو کرد. در سال ۱۹۳۵ او به سراسر برزیل و اروپا سفر کرد تا از حمله موسولینی به حبشه دفاع کند.
مارکونی دو سال بعد بر اثر حمله قلبی در رم درگذشت. ایستگاه های رادیویی در آمریکا، انگلیس و ایتالیا چند دقیقه سکوت به احترام او پخش کردند.
