ماری کوری اولین دانشمند زن
ماری کوری در ۷ نوامبر ۱۸۶۷ در ورشو (لهستان) به دنیا آمد و در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ در پاسی (فرانسه) درگذشت.
ماری کوری با نام ماریا سالومیا اسکلودوسکا، از جمله به این دلیل که اولین دانشمند زن برنده جایزه نوبل و اولین استاد زن در دانشگاه سوربن پاریس شناخته می شود.
دختر پروفسور فیزیک و ریاضیات ولادیسلاو اسکلودوفسکی و معلم برونیسلاوا بوگوسکا، ماری کوری کوچکترین فرزند از پنج فرزند بود. دوران کودکی او با مرگ یکی از خواهرانش بر اثر تیفوس و مرگ مادرش بر اثر سل در زمانی که تنها ۱۰ سال داشت مشخص شد.
او در لهستانی به دنیا آمد و بزرگ شد که تقریباً به طور کامل توسط نیروهای امپراتوری روسیه اشغال شده بود. خانواده او که مجبور به کنار گذاشتن فرهنگ لهستانی شدند، هرگز به طور کامل از ریشه های خود جدا نشدند.
میهن پرستی پدرش باعث شد که مافوق روس او را به کارهایی با دستمزد کم بسپارند. خانواده او مشکلات مالی جدی داشتند و حتی عصرها برای کسب درآمد بیشتر از بچه ها به خانه خود پذیرایی می کردند.
با این حال، مشکلاتی که او از کودکی با آن روبرو بود، مانع از تمایل او به تحصیل نشد. با این حال، ماری کوری پس از اتمام دوره ابتدایی، به عنوان یک زن، قادر به حضور در آموزش عالی نبود. اما این تنها به اشتیاق او برای یادگیری دامن زد و به خواهرش برونیسلاوا در یک دانشگاه زیرزمینی لهستان که زنان را می پذیرفت، پیوست.
برونیسلوا به زودی برای تحصیل به پاریس رفت. کوری برای اینکه در آینده سرپا بماند در کنار تحصیلاتش به عنوان یک فرماندار برای پرداخت شهریه خود کار می کرد.
در سال ۱۸۹۱، در سن ۲۴ سالگی، ماری کوری سرانجام به لطف پس انداز و کمک پدرش برای تحصیل به فرانسه نقل مکان کرد.
شغل و کمک به علم
ماری کوری در سال ۱۸۹۳ با تلاش و سختی از دانشگاه پاریس فارغ التحصیل فیزیک شد و در کلاس خود رتبه اول را کسب کرد. تنها یک سال بعد با مردی آشنا شد که در سال ۱۸۹۵ شوهرش شد و بعداً پدر دو دخترش شد: پیر کوری، او همچنین یک دانشمند علوم طبیعی بود.
علاقه ماری کوری به فیزیک پس از فارغ التحصیلی به پایان نرسید. او تحصیلات خود را ادامه داد و قدم بعدی او اخذ مدرک دکترا بود.
تحقیق در مورد تشعشعات اورانیوم توسط فیزیکدان هنری بکرل و کشف اشعه ایکس توسط ویلهلم رونتگن به کوری کمک کرد تا موضوع پایان نامه دکترای خود را انتخاب کند: تحقیق در مورد مواد رادیواکتیو.
پیر که شیفته پیشرفت تحقیقات همسرش بود، تصمیم گرفت برای کمک به او، مطالعات خود را در زمینه مغناطیس کنار بگذارد.
به عنوان شرکای شخصی و حرفه ای، ماری و پیر کوری در شرایطی که هر چیزی جز آسان نبود، در کنار یکدیگر کار می کردند. در سال ۱۸۹۸ آنها کشف عناصر جدید را اعلام کردند: رادیوم و پولونیوم که هر دو رادیواکتیوتر از اورانیوم بودند. اما چهار سال بعد بود که توانستند کشف خود را ثابت کنند.
سال ۱۹۰۳ سالی بود که کار او به رسمیت شناخته شد. او نه تنها دکترای خود را دریافت کرد، بلکه همراه با همسرش و بکرل، جایزه نوبل فیزیک را برای تحقیقاتشان در مورد رادیواکتیویته دریافت کرد.
علیرغم اهمیت مادام کوری در این اکتشافات، او مانند شوهرش به رسمیت شناخته نشد. در سال ۱۹۰۴، پیر کوری به عنوان استاد دانشگاه پاریس منصوب شد و دو سال بعد به عضویت آکادمی فرانسه درآمد.
در سال ۱۹۰۶، موسیو کوری توسط کالسکه اسبی مورد اصابت قرار گرفت و جان باخت. این چرخش سرنوشت ساز منجر به این شد که ماری کرسی فیزیک همسرش را در دانشگاه سوربن تصاحب کند و به اولین استاد زن در این دانشگاه تبدیل شود.
دومین جایزه نوبل
پس از مرگ غم انگیز پیر، ماری که به شدت متاثر شده بود، تصمیم گرفت به تحقیقات خود ادامه دهد و تصمیم گرفت یک آزمایشگاه جدید و بهتر بسازد که در آن کار کند.
در سالهای بعد او کار خود را در دانشگاه با مراقبت از دخترانش و تحقیقات خود در مورد رادیوم ترکیب کرد. او به زودی متوجه شد که پرتودرمانی می تواند یک گزینه درمانی برای سرطان باشد. این باعث شد آزمایش های ماری محبوب و محبوب شود.
به لطف این تحقیقات، ماری کوری در سال ۱۹۱۱ جایزه نوبل شیمی را دریافت کرد. با این حال، گفته می شود که عده ای از ماری کوری به دلیل “رسوایی عشقی” خواسته اند که این جایزه را نپذیرد. موضوعی که مطلقاً ربطی به علم نداشت.
کسانی بودند که به کوری توصیه کردند از دریافت جایزه چشم پوشی کند و کسانی که مانند آلبرت انیشتین، دانشمند را متقاعد کردند که آن را بپذیرد. او در نهایت آن را پذیرفت و به مراسم جایزه در استکهلم رفت، جایی که او به صراحت اعلام کرد که زندگی خصوصی او تأثیری بر کار او نداشته است، که در نهایت این بحث را حل کرد.
سالهای پایانی و مرگ
ماری کوری نه تنها دانشمندی پیشگام بود، بلکه در جنگ جهانی اول نیز نقش بسیار مهمی داشت.
این دانشمند بدون اینکه از نتایج تحقیقات خود سود زیادی ببرد، چندین وسیله نقلیه موتوری و دستگاه های قابل حمل اشعه ایکس را به دست آورد و بنابراین “کلینیک های سرپایی رادیولوژی” را ایجاد کرد. به لطف این کلینیک، جان بسیاری از سربازان نجات یافت و او رئیس سرویس رادیولوژی صلیب سرخ فرانسه شد.
پس از جنگ، کوری به تحصیلات خود بازگشت و در سال ۱۹۲۲ به عضویت آکادمی های علمی مختلف مانند آکادمی ملی پزشکی فرانسه درآمد. او جوایز متعددی دریافت کرد.
کار تحقیقاتی او سقوط او بود: ماری کوری در ۴ ژوئیه ۱۹۳۴ به دلیل تشعشعاتی که دائماً در طول آزمایشات خود در معرض آن قرار داشت درگذشت.
